Donderdag 3 juli

We gaan met Roel een eilandtour maken. De planning is tegen negen uur te vertrekken. Brood heb ik gisteren van Naufhar gekregen; bruin brood uit de bakkerij van zijn ouders. Ik eet een paar sneetjes en sta op het punt om een aantal boterhammen te smeren om mee te nemen op onze tour wanneer Roel laat weten dat hij de hele nacht ziek is geweest.
De dag komt daarna traag op gang. Arlette blijft nog een paar uur liggen. ’s Mddags gaat Arlette trachten de remvloeistof bij te vullen; het lampje brand al 3 dagen. Opzoeken op internet wat ze moet halen en waar bij te vullen. Daarna doet ze een poging. Het gaat haar helaas niet lukken dus ze gaat er op uit om dit te laten doen en tevens de bandenspanning te laten controleren.
Ik ga skypen met Wil.
We gaan in de loop van de middag naar het dorp. Gezellig wat winkeltjes in lopen en kijken wat er aan souvenirs aangeboden wordt. Terug naar huis om helemaal niets te doen. Aan het einde van de middag besluiten we Chinees te gaan halen. Onderweg stuiten we op een verkeerscontrole. Arlette geeft al richting aan om het terrein op te rijden waar iedereen naar toe gedirigeerd wordt als een voor haar bekende politieagent aangeeft dat zij mag doorrijden. Mazzel, alle papieren lagen thuis. Voor de zekerheid via een andere route terug naar huis.
We kijken een film op de bank met het bord eten op schoot. Halverwege de film willen we naar Sky Beach, een bar op het dak van een gebouw op Maho. Een prachtige lokatie. Wij hebben alle tijd om met elkaar te praten. Arlette vertelt over het eiland, over wat ze meegemaakt heeft, wat er op haar af kwam toen ze de stap maakte om naar een volkomen onbekend eiland te emigreren, het lesgeven op een voor haar onbekende school met een onbekende cultuur en zonder enige overdracht. De ervaring met de diefstal van haar spullen en de problemen die daarna ontstonden met haar huisgenoten, haar vrienden op het eiland die haar door die periode heen hebben geloodst. Ze vertelt over de vele culturen en de armoede. Arlette vertelt ook over de heimwee die onbeheersbare vormen kan aannemen; het gemis van vrienden en familie in Nederland en de vele kleine dingen waar je normaal gesproken niet bj stil staat.
Na een poosje gaan we weer terug naar huis en kijken de de film af.